Пры будаванні ніжняга паверха звычайна выкарыстоўваюцца тоўстыя бетонныя пліты. Гэта могуць быць альбо жалезабетонныя пліты перакрыцця, якія абапіраюцца на фундамент, альбо маналітная жалезабетонная падушка, якая выступае ў ролі фундамента. Мантаж ізаляцыі можа выконвацца як над плітамі, так і ніжэй узроўню пліт, з улікам плануемага варыянта ўладкавання і рэжыму выкарыстання сістэмы ацяплення жыхарамі будынка. Калі плануемая эксплуатацыя будынка будзе ажыццяўляцца ў неперарыўным рэжыме, ізаляцыю неабходна манціраваць пад бетоннымі плітамі, што дасць магчымасць аптымальна выкарыстаць іх цеплавую масу.
На ніжніх паверхах будынка адбываецца міграцыя вільгаці ў двух супрацьлеглых накірунках. Перамяшчэнне вільгаці з цёплага памяшкання ў размешчаны пад ім больш халодны грунт адбываецца ў выніку дыфузіі. Капілярнае перамяшчэнне вільгаці выклікае яе міграцыю з грунтавога аснавання па накірунку ўверх у жылыя памяшканні незалежна ад розніцы тэмператур. Ізаляцыя павінна, з аднаго боку, забяспечваць магчымасць перамяшчэння вільгаці ўніз, а з другога – перашкаджаць міграцыі капілярнай вільгаці ўверх, выклікаючы парушэнне капілярнай плыні. Акрамя таго, ізаляцыя пад плітой перакрыцця павінна таксама вытрымліваць два віды нагрузкі: нагрузкі, якія ўзнікаюць пры заліванні бетону, і пастаянныя нагрузкі, якія дзейнічаюць у працэсе эксплуатацыі. Сыходзячы з супольнасці гэтых фактараў, да “падплітнай” ізаляцыі прад’яўляюцца асаблівыя патрабаванні.
Для пераадолення праблем, звязаных з укладваннем бетонных пліт на грунтавое аснаванне, рэкамендуецца выкарыстоўваць класічнае рашэнне на аснове прымянення базальтавай ваты маркі PAROC. Пры выкарыстанні порыстай базальтавай ваты высыханне залітага бетону адбываецца прыкладна на 30% хутчэй у параўнанні з аналагічным паказчыкам другіх ізаляцыйных матэрыялаў. Акрамя таго, паколькі базальтавая вата з’яўляецца некапілярным матэрыялам, яе прымяненне не нясе патэнцыяльнай небяспекі паглынання вільгаці.